ᲛᲝᲫᲠᲐᲝᲑᲐ ᲡᲐᲥᲐᲠᲗᲕᲔᲚᲝᲡ ᲓᲔᲛᲝᲙᲠᲐᲢᲘᲘᲡᲗᲕᲘᲡ
სებასტიან კონტინი, "მოძრაობა საქართველოს დემოკრატიისთვის" -საერთაშორისო ინსტიტუტებთან ურთიერთობის ხელმძღვანელი.
როცა ესპანეთის და ევროპის პასპორტების მქონე მოქალაქე ხარ.
დემოკრატია წარმოადგენს პოლიტიკურ სისტემას, მრავალი ღირსებითა და მცირე ნაკლოვანებით. ეს არის პოლიტიკური სისტემა, სადაც ნებისმიერს შეუძლია მოახდინოს მისი ოცნებების რეალიზება, სადაც თქვენი ადამიანური და სამოქალაქო უფლებები სრულად არის დაცული, ხოლო ის, ვინც სამწუხაროდ არის ჩამორჩენილი, იღებს დახმარებას ყველაზე წარმატებულებისგან.
ჩემს შემთხვევაში, მე გავიზარდე ესპანეთში, სადაც არსებობს შესანიშნავი, უფასო და უნივერსალური ჯანდაცვის სისტემა. სხვაგვარად რომ ვთქვათ, მუშაობის და შენატანების გარეშე შეგიძლიათ ისარგებლოთ მისი ყველა სერვისით. განათლება ასევე უფასოა და ისეთი სისტემაც კი არსებობს, სადაც კერძო განათლებას გააჩნია ე.წ. „ერთობლიობა“, რაც მას საზოგადოებისთვის პრაქტიკულად ხელმისაწვდომს ხდის.
ამას გარდა, შესაძლებლობა მქონდა მესწავლა სამართალი აკრედიტირებულ უნივერსიტეტში, სადაც სასაცილო გადასახადი იყო, რომელიც საბოლოოდ უფასო აღმოჩნდა, რადგან მათი ძალისხმევა, ვინც იბრძოდა, საბოლოოდ დაჯილდოვდა.
ასევე, მე მოვიპოვე სტიპენდია ევროპის ყველაზე პრესტიჟულ აკადემიურ ინსტიტუტში, ევროკავშირის სამართლისა და ინსტიტუციების შესასწავლად. ანუ, მე უფასოდ მქონდა წვდომა შესანიშნავი ხარისხის განათლებაზე, საუცხოო ხარისხის საჯარო სერვისების წყალობით. და ამის მიღწევა შესაძლებელია მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ შეიქმნება რესურსები მათი დაფინანსებისთვის.
ამ რესურსების შესაქმნელად, უნდა არსებობდეს სრული სამართლებრივი სიცხადე. სამართლებრივი უსაფრთხოების წყალობით, ინვესტორებს უჩნდებათ ნდობა ქვეყნისადმი - ერთადერთი რამ, რაც არწმუნებს მათ, რომ ინვესტირება მათთვის მომგებიანი იქნება. ეს ქმნის მეტ რესურსს სახელმწიფო ბიუჯეტისთვის, რომელიც მოგვიანებით გარდაიქმნება გაუმჯობესებული სერვისების, თანამედროვე ინფრასტრუქტურის სახით, რომელიც ხელს უწყობს უკეთეს განვითარებას ინოვაციების წახალისების გზით. სწორედ ამიტომ, დემოკრატია - ეს არის კეთილშობილური სისტემა, რომელიც თავადვე კვებავს თავის თავს, იწვევს ეკონომიკურ ზრდას და ამავე დროს, უზრუნველყოფს საჯარო თავისუფლებებს.
და დემოკრატია იდეალური არც უნდა იყოს, თუმცა უნდა იყოს სრული, შესაბამისად, უნდა გააჩნდეს კანონის უზენაესობა, რომელიც ყველას იცავს თანაბრად, ასევე, სრულად მიჯნავს მმართველობის შტოებს, დამოუკიდებელი სამართლებრივი და საკანონმდებლო შტოთი, რომელიც უტყუარად აკონტროლებს აღმასრულებელ შტოს: იქ, სადაც არის მთავრობა და ოპოზიცია, რომელიც აკონტროლებს ამ მთავრობას და შესაბამისად, აიძულებს მას იმუშაოს უკეთ, უზრუნველყოს მოქალაქეები მექანიზმებით, რათა დასაჯოს და დააჯილდოვოს თავისი წარმომადგენლები.
საქართველო არის ქვეყანა, სადაც რამდენიმე თვე გავატარე და რომელსაც საკმაოდ კარგად ვიცნობ - მშვენიერი ადგილი საცხოვრებლად და სასიცოცხლო პროცესის განვითარებისთვის.
მიუხედავად იმისა, რომ საქართველო საბჭოთა კავშირის უღლისგან 30 წლის წინ გათავისუფლდა, სამი ათწლეულის განმავლობაში მან ვერ შეძლო სრულად დაემკვიდრებინა დემოკრატიული სისტემა. ამას თავისი შედეგები მოჰყვა: არ არსებობს კარგი ინფრასტრუქტურა, წვდომა კარგ საჯარო სერვისებზე, ტრანსპორტზე, ჯანდაცვაზე, განათლებაზე... სოციალური სერვისები არ შეესაბამება მინიმალურ სტანდარტებს, საზოგადო უსაფრთხოება არ არის უზრუნველყოფილი და მოქალაქეებს არ შეუძლიათ გაეცნონ სრულად დამოუკიდებელ მედიასაც კი, რომელიც თავის როლს ასრულებს მეოთხე ხელისუფლების სახით, შესაბამისად, მათი კრიტიკული აზროვნებაც ქმედუუნარო ხდება.
დემოკრატიული საზოგადოება მოითხოვს პოლიტიკურ პლურალიზმს და პრობლემები იჭრება დებატების, პოლიტიკური პარტიების იდეების და პროგრამების საშუალებით, რომლებიც გამოხატავენ მოქალაქეებისთვის სხვადასხვა სენსიტიურ საკითხს. ხოლო ეს, შემდგომ, აისახება კანონებში, კანონიერების პრინციპის წყალობით. არ არსებობს დემოკრატია კანონის გარეშე. ჯონ ადამსმა - აშშ-ს დამფუძნებელმა მამამ თქვა, რომ დემოკრატია ითხოვს „კანონის უზენაესობას და არა ადამიანთა ძალაუფლებას“. ამაში იგულისხმება ის, რომ კანონები უნდა იყოს კანონები და ამავე დროს, ლეგიტიმური კანონებიც. და რომ არაფერი დგას კონსტიტუციაზე მაღლა. არც რომელიმე ოლიგარქი.
ამას ვერ ვხედავთ საქართველოში, სადაც ინსტიტუციებს ძირს უთხრიან ძალები, ელიტები, რომლებიც კონსტიტუციაზე მაღლა დგანან და რომლებიც აიძულებენ ხელისუფლებას დაარღვიოს ის. მოქალაქეების მიერ არჩეული ხელისუფლება - ეს არის სწორი. დემოკრატია - ეს არის მოქალაქეების ეფექტური მონაწილეობა გადაწყვეტილების მიღებაში. მცდარად ითვლება, რომ ეს არის გადაწყვეტილებების ძიების მეთოდი, როცა საუბარია პოლიტიკურ სისტემაზე, რომელიც ისწრაფვის იმისკენ, რომ მართოს ხელისუფლება და აკონტროლოს ის. დემოკრატია საშუალებას იძლევა მოხდეს სახელმწიფოს მართვა ხალხის სახელით. თუმცა, დემოკრატია - ეს არ არის მხოლოდ ხმის მიცემა!
საქართველო არის შესანიშნავი მაგალითი იმისა, რომ გარე ზემოქმედებით, რაც არ იძლევა გადაწყვეტილების თავისუფლად მიღების საშუალებას, სადაც ინსტიტუტები მოწამლულია, ხელისუფლება უარს ეუბნება ოპოზიციას ლეგიტიმაციაზე, მოწინაღმდეგეებს უარს ეუბნებიან სამოქალაქო თავისუფლებებზეც კი. იქ არის ძალადობა, თუ ხელისუფლება თვლის, რომ ეს მისთვის მისაღებია. ეს ის ფაქტორების ნარევია, რაც ქვეყნის აყვავებას შეუძლებელს ხდის, მაგალითად, ევროკავშირთან მიერთების გზით. სინამდვილეში, საქართველო ვერასოდეს შეძლებს ევროკავშირის წევრი ქვეყანა გახდეს, ამჟამინდელი პოლიტკური ვითარების პირობებში, მყოფი დემოკრატიული განვითარების ჩიხში, რაც 10 წელზე მეტია გრძელდება, იმ ხელისუფლებით, რომელიც ვითომდა ხელმძღვანელობს გაწევრიანების პროცესს, თუმცა განიცადა მარცხი. ასეთი ხმამაღალი მარცხი, სწორედ რომ დემოკრატიული სტანდარტების არარსებობის გამო.
ფუკუიამამ შექმნა კონცეფცია -„ვეტოკრატია“, რომელიც იდეალურად შეესაბამება საქართველოს. ნაგულისხმებია ისეთი პოლიტიკური სისტემა, რომელიც პოლიტიკურ პარტიებს და ჯგუფებს საშუალებას აძლევს დაბლოკოს დემოკრატიის ფუნქციონირება თავისი კონკრეტული ინტერესების დაცვიდან გამომდინარე. ამაზე პასუხისმგებლობა ეკისრება ოპოზიციას. თუმცა, ამას ვერ აცნობიერებენ თავად მოქალაქეები. ტიმოთი სნაიდერი ამბობდა (ტირანიაზე) „მოსალოდნელი მორჩილების, პოლიტიკური ტრაგედიის“ შესახებ: „ავტორიტარიზმის დიდი ნაწილი გაიცემა უფასოდ. ასეთ დროს ადამიანები წინასწარ ფიქრობენ იმაზე, თუ რა ენდომება ყველაზე რეპრესიულ მთავრობას, ხოლო შემდეგ უკითხავად სთავაზობენ საკუთარ თავს. მოქალაქე, რომელიც ერგება სიტუაციას ამგვარად, ეუბნება მთავრობას იმას, თუ რისი გაკეთება შეუძლია მას“. რასაც ჰქონდა ადგილი საქართველოს დაღმასვლის დროს, რასაც ახლაც განიცდის.
დარენდორფმა თქვა, რომ დემოკრატი - ეს არის ის, ვინც დაეთანხმა სხვას ყოფილიყო განსხვავებული. მოკლედ, დემოკრატად არ იბადებიან: დემოკრატები ხდებიან. ეს არის რთული გარდაქმნა, რომელიც მოითხოვს დიდ ნებისყოფას, საერთო თავისუფალი მომავლისთვის ბრძოლაში, რათა საბოლოოდ ეთქვას უარი ნეო-საბჭოურ სახელმწიფოებრივ მფარველობას. დემოკრატიული ფასეულობები ციდან არ ეცემა. მე ვისურვებდი, რომ ამ დიად, პატარა ქვეყანას მალე მოეპოვებინოს თავისი მომავალი.
Sebastian Contin -Global Engagement Director of the "Movement for Georgia's Democracy".
When you are a citizen with Spanish and European passports
Yes, I admit it. I'm lucky. Being born in Europe, growing up in a country that conquered democracy and in just a few years was able to join the European Union, makes you a privileged person.
Democracy is a political system full of virtues and with few defects. Some statesman defined it as “the least bad”, but until today, no one has managed to prove that there is a better one. It is the political system in which anyone can conquer its dreams, where your human and civil rights are fully respected, and who unfortunately is left behind, usually receives the help of the most prosperous.
In my case, I grew up in Spain, a country where healthcare is excellent, and also free and universal. In other words, without the need to work or make contributions, you have access to all its services. Education is also free, and there is even a system by which private education has the so-called “concert”, which makes it in practice of public access.
In addition, I was able to study law at an accredited university, paying ridiculous fees, which also ended up being free as the efforts of those who struggle were rewarded.
Similarly, I got a scholarship to study at the most prestigious academic institution in Europe on Law and Institutions of the EU. In other words, I have had access to an excellent education for free, thanks to public services of extraordinary quality. And that can only be achieved if the resources to finance them are generated.
To generate these resources, there must be complete legal certainty. Legal security leads investors to trust a country, the only thing that convinces them that investing can be beneficial for them. This generates more resources for the public budget, which later reverts to improving services, building modern infrastructure, which generates better development, by rewarding innovation. That is why democracy is a virtuous system that feeds on itself, that generates economic growth, while guaranteeing public freedoms.
And a democracy does not have to be perfect, but it does need to be full, therefore needing to have a rule of law that protects everyone equally, plus a complete separation of powers, with an independent judiciary, and a legislative power that truly control the executive power: where there is a government and an opposition that controls that government and thus forces it to work better, giving citizens mechanisms to punish and reward their representatives. In short, the democratic system makes possible to control damage. A system in which, as Touraine said, citizens exercise their “responsibility in public life”.
The Déclaration des droits de l'homme et du citoyen (1789) already stated (article 16) that “any society in which the guarantee of rights is not assured, nor the separation of powers determined, has no constitution”. That is to say, you can have a magnificent constitution on paper, but only the separation of powers will be the thermometer of your democracy’s veracity.
I am therefore well aware of being blessed, especially when I travel and visit countries with authoritarian or dictatorial systems.
In any case, I have been even more struck by countries that were undergoing democratic transitions, which for spurious reasons did not finish completing, with democratic processes that did not materialize. It is true that democratic institutions have a tendency to fragility and instability, which is why they require permanent protection. Aristotle already said that democracies fail due to the lack of scruples of demagogues. And an example of this is Georgia, a country in which I have spent a few months, which I have known in some depth, a wonderful place to reside and develop a vital process.
However, Georgia freed itself from the yoke of the Soviet Union 30 years ago, and for three decades it has not been able to establish a fully democratic system. This has repercussions: no good infrastructures, no access to good public services, neither transport, nor health, nor education... social services do not meet minimum standards, public security is not guaranteed, and citizens cannot even enjoy fully independent media outlets that exercise their role as the Fourth Estate, consequently, incapacitating their critical thinking.
A democratic society requires political pluralism, and the problems are channeled through the debates, ideas and programs of the political parties that represent the different sensitivities of the citizens. And those have the subsequent reflection in the laws, thanks to the principle of legality. There is no democracy without law. John Adams, founding father of the US, said that democracy requires “a government of laws and not of men”. It was the way of saying that laws have to be laws, but also legitimate. And that there is no one above the Constitution. Not even any oligarch.
That does not happen in Georgia, where institutions are undermined from power, by elites who are above the Constitution, and who force the government to violate it. A government elected by the citizens, true. Democracy is the effective participation of citizens in political decision-making. It is mistakenly thought that it is a method to find solutions, when it is a political system that seeks to administer power and control it. Democracy allows government on behalf of the people. But democracy is not just about voting!
Georgia is a great example of why not, being subjected to external influences that do not allow them to decide freely, where the institutions are poisoned, the government denies legitimacy to the opposition, even restricting the civil liberties of the adversaries, where it tolerates violence if the government believes it benefits it, a cocktail that makes it impossible for the country to prosper, for example, by joining the European Union. In fact, Georgia will never be able to become a member state of the EU under the current political conditions, with a deadlock in its democratic development that has lasted more than 10 years, with a government that supposedly leads that accession process, but has failed so resounding, precisely for not having democratic standards.
Fukuyama created a concept that applies perfectly to Georgia, the "vetocracy", referring to a political system that provides the ability for political parties and pressure groups to block the functioning of democracy based on the defense of their particular interests. For this, the opposition is also responsible. And although they are not aware of it, the citizens themselves. Timothy Snyder spoke of (On Tyranny) “anticipatory obedience, a political tragedy”: “Most of the power of authoritarianism is freely given. In times like these, individuals think ahead about what a more repressive government will want, and then offer themselves without being asked. A citizen who adapts in this way is teaching power what it can do”. As it was at some point in the decline that Georgia suffers.
Dahrendorf said that the democrat is someone who has agreed with others to be different. In short, one is not born a democrat: one becomes a democrat. This is a complex transit, which requires a great deal of will, to fight for a common future in freedom, to divest definitively of the state sponsorship of the neo-Soviet. Democratic values do not fall from the sky. My wish is that this great little country conquers its future soon.